Review: Dior Bois d'Argent

Zoals de meeste designer-parfumhuizen tegenwoordig, houdt ook Dior er sinds enige tijd twee sporen op na: de en masse geproduceerde geuren, die het gros van hun winst verzorgen, en een duurdere luxe-lijn met beperkte distributie. Bois d’Argent is één van de exclusieve serie van drie Eau de Colognes die Dior in 2004 uitbracht, toen nog onder regie van Hedi Slimane.

Het is een parfum waarbij het geheel meer is dan de delen: wierook, iris, patchouli, honing en leer -toch individueel bepaald dominante aroma’s- worden hier tot teamspel gedwongen door parfumeuse Annick Menardo. Het resultaat is een dromerig, poederig, understated chic parfum, dat niet zou misstaan als geur voor officiële gelegenheden, maar ook prima zou werken voor een intiem avondje à deux. Het sillage blijft bescheiden, zodat alleen diegenen die dichtbij genoeg komen, kunnen meegenieten.
De hele geur is met een lichte hand gedaan; hij blijft transparant en subtiel, en stuift een stoffig, licht honingachtig waas over de huid. Ondanks de sprookjesachtige naam, zijn noch het hout, noch het metalige zilver in de verste verte als noten te bekennen in deze geur. Wél mooi is dat het poederige aspect de illusie van houtstof op een werkbank oproept.

Opvallend is dat Bois d’Argent weinig van doen heeft met traditionele Eau de Colognes (snel vervliegende citroenwatertjes), en het lijkt er dan ook op dat Dior met deze -feitelijk misleidende- benaming een onconventionele mannengeur wat acceptabeler heeft willen doen lijken voor het bredere publiek. Poederige noten hebben in de parfumerie voorheen vrijwel uitsluitend het domein van damesparfums toebehoord, dus wellicht vond men bij Dior de tijd nog niet rijp om deze creatie een minder “mannelijk” predikaat te geven.

Al met al een competente en toegankelijke geur, al kan ik me niet onttrekken aan het idee dat dit weleens vaker gedaan is – Bois d’Argent is geen parfum dat aan wereldschokkende innovatie doet. Er bestaan meer variaties op het zacht-zoete poeder-thema: Stéphanie de St-Aignan Blanc d’Hiver en Lorenzo Villoresi Teint de Neige, bijvoorbeeld. Of, dichter bij huis: de oermoeder van alle poederige parfums, Guerlain Shalimar. Hoewel die gemarket worden als damesgeuren, is er niets intrinsiek meer damesachtig aan dan aan Bois d’Argent, en de meer avontuurlijke heren doen er goed aan om ze niet bij voorbaat links te laten liggen.

Bois d’Argent was een limited edition, maar kan nog in kleine hoeveelheden online gevonden worden.