Verboden vruchten

Koketteren met illegale substanties is de wereld van de kunst en de parfumerie niet vreemd – en het zal dan ook niet verbazen dat absint -nu weer legaal, na bijna een eeuw verboden te zijn geweest in Nederland- ter inspiratie heeft gediend voor een aantal parfums.

Deze illustere kruidenbitter op basis van anijs, venkel, citroenmelisse en bovenal absintalsem (Artemisia absinthium is de wetenschappelijke naam van het kruid) is berucht geworden door het uitgebreid gedocumenteerde overmatige gebruik ervan in laat 19e-eeuws bohémien Frankrijk. De grote namen onder de dichters, schrijvers, filosofen en schilders van die tijd putten naar eigen zeggen hun creativiteit uit la fée verte, en velen namen de aanzienlijke negatieve gevolgen van hun verslaving op de koop toe. Als hoofdschuldige werd het in grote hoeveelheden hallucinogene bestanddeel thujon aangewezen – alhoewel recent onderzoek aannemelijk maakt dat de schuld eerder bij met metalen vervuilde thuisgestookte drank ligt- en vanaf het begin van de 20e eeuw raakte absint meer en meer uit de gratie.

De parfums die meeliften op de mythische reputatie van absint hebben uiteraard niet het voordeel (of nadeel, afhankelijk van je perspectief) van hallucinogene eigenschappen, maar zijn wat mij betreft interessant genoeg om bij stil te staan.

Nasomatto Absinth
Als er één parfumlijn is die het flirten met visioenen van seks, drugs en rock&roll tot een kunstvorm heeft verheven, dan is het Nasomatto. De parfumeur Alessandro Gualtieri heeft zijn thuishaven in Amsterdam (waar anders?) en weigert pertinent om noten voor zijn parfums vrij te geven – zodat de geuren open blijven voor individuele interpretatie. Alhoewel ik me daar prima in kan vinden, kan ik niet het niet laten om te gniffelen om de, eh, bloemrijke beschrijvingen op zijn website: ”The fragrance aims to evoke degrees of hysteria. It is the result of a quest to stimulate irresponsible behavior.” Wie weet doelt Gualtieri op het onverantwoordelijke prijskaartje dat er aan zijn creaties hangt.

Hilarische marketing terzijde: Absinth is een degelijk geconstrueerde geur, die opent op een haast stroperige-zware groene topnoot, en naadloos overgaat naar een licht rokerige, zoete vetiver in de hartnoten. Het typische bittere aroma van artemisia steekt hier en daar de kop op, maar domineert nooit, en het geheel blijft aan de zoetige kant. Hoe langer op de huid, hoe meer er hout en een subtiele patchouli naar voren komt.
De geuren van Nasomatto zijn alleen in Extrait de Parfum-concentratie te verkrijgen, en de kracht van de geur is er naar; één spray overleeft met gemak een hele dag op de huid. Persoonlijk zou ik graag een iets lichtere variant zien, aangezien zo’n intense, haast hypnotische geur niet voor alle gelegenheden geschikt is. Aan de andere kant doet de intensiteit van de geur de associatie met het legendarische aperitief wél eer aan.

Nasomatto Absinth is verkrijgbaar in 30ml extrait bij Cloud Nine in Amsterdam voor €99.

Parfum d’Interdits Absolument Absinthe
Ook dit absint-parfum lijdt onder een wat wollige marketing. Eén illegale substantie was de makers van AA kennelijk niet genoeg, dus zou dit parfum ook noten van (verse, ongerookte) cannabis bevatten.

Noten: thee, bergamot, cannabis, absinth, galbanum, lelietje-van-dalen, lotus, jasmijn, ylang-ylang, nootmuskaat, kardemom, sandelhout, muskus.

Met Nasomatto’s interpretatie van absint vers in het geheugen is dit een anemisch geval: plezierig, maar erg braaf. Het roept de vraag op waarom toch gekozen is voor zo’n “controversiële” naam als de geur zelf die aspiraties in de verste verte niet waar kan maken.
Vers gesprayd ruikt Absolument Absinthe exact als CkOne, met diezelfde licht synthetische citrus. Als kind van de jaren ‘90 heeft CkOne een plaatsje in mijn hart, maar een duurdere kloon lijkt me overbodig. Gelukkig beperkt de gelijkenis zich tot de topnoten, en ontvouwt het hart zich met een aangename, lichte, zoete mix van thee en lelietjes-van-dalen. Een nieuwe gelijkenis dringt zich echter wel op: de hartnoten lijken verrassend veel op Ulrich Lang Anvers 2 minus de complexiteit die dat parfum interessant maakte.
Uiteindelijk is er niks mis met dit parfum voor de liefhebber van een licht-bloemige thee-geur, maar het voldoet niet aan de verwachtingen die het met zijn eigen marketing op wenst te roepen.

Absolument Absinthe is verkrijgbaar in 50ml EdT bij Sabarly in Amsterdam voor €99.

Ava Luxe Sweet Absinthe
De laatste absint-gerelateerde geur die ik wil noemen is wellicht de lastigst vindbare. Ava Luxe is een eenvrouwsbedrijfje in de Verenigde Staten, die haar geuren via internet verkoopt. Sinds deze zomer heeft ze haar catalogus echter drastisch gesnoeid, en Sweet Absinthe is helaas één van de slachtoffers van de reorganisatie.

Sweet Absinthe is, wellicht weinig verrassend, de zoetste en meest eetbare van het genoemde trio. Ik vermoed dat Ava Luxe voor veel van haar gourmands eenzelfde basisolie gebruikt waar een licht kokosachtige zweem in zit, want die is ook hierin te herkennen. SA opent op een bijna snoep-zoete kokos-en-melkchocolade, waar een menthol-achtige anijs aan toegevoegd is. Na de opening overheerst de anijs de rest van de geur, al wordt de noot later vergezeld door vanille en muskus. Zo beschreven klinkt het als een onappetijtelijk rommeltje, maar deze onwaarschijnlijke combinatie van noten slaagt erin erg aantrekkelijk te ruiken.

Noten: absint, zoethout, anijs, vanille, zoete muskus, lemon balm.

Dit is absint voor beginners. SA krijgt punten omdat het erin slaagt ongewoon, interessant én draagbaar te zijn, maar is beduidend minder radicaal en minder trouw aan de schandaal-rijke reputatie van absint dan Nasomatto’s variant.

Sweet Absinthe was te verkrijgen in EdP en extrait via www.ava-luxe.com, maar er bestaat nog onduidelijkheid over de toekomstige verkrijgbaarheid van de verdwenen Ava Luxes.