Herfstreview deel 2: Diptyque Eau Lente

Eau Lente symboliseert voor mij een ander aspect van de ideale herfst dan het vurig-fruitige van Spezie di Medici: grofgebreide kabeltruien, knusse avonden bij de verwarming, kat op schoot. Het knusse verso van kou, nattigheid en narigheid buiten.

Zit er in Spezie di Medici kruidnagel, dan bevat Eau Lente KRUIDNAGEL. Het eerste half uur is een ware kruidnagelorgie, wat niet iedereen zal kunnen waarderen. Het verbaast dan ook niet dat velen klagen over “curry-lucht” of “Indiaas restaurant”. Toch overdrijven diegenen wat mij betreft schromelijk, aangezien het kruidige aspect na de topnoten aanzienlijk kalmeert en een licht-poederige fleecedeken van opoponax en een vleugje amber en vanille de overhand krijgt, waar nog slechts een frisse menthol-zweem herinnert aan de kruidnagel van eerder.

Opoponax is één van mijn ultieme relax-geuren; zacht-zoet, poederig, knuffelbaar en troostrijk. Het is een veelgebruikt parfumerie-ingrediënt in de basis van oriëntaalse geuren (vaak in tandem met andere harsen), waar het een abstracte, niet-afleidende achtergrond vormt voor de meer sprankelende ingrediënten. In parfums waar het de hoofdrol mag spelen komt het zachte, poederige karakter echter beter tot zijn recht wat mij betreft - maar misschien ben ik bevooroordeeld: ik vermoed dat ik al tevreden zou zijn met een parfum dat uit enkel opoponax bestond. (Bekentenis: ik ben zodanig verslaafd aan het kalmerende effect van opoponax dat ik af en toe Les Néréides Opoponax Impérial op mijn bedlinnen spuit. Decadentie ten top.)

Net als Spezie di Medici, beroept ook deze geur zich op een illustere historie; Eau Lente zou gebaseerd zijn op recepten overgeleverd uit de tijd van Alexander de Grote. (Diptyque beweert dus met nadruk níet dat Alexander de Grote wat dan ook met de geur van doen gehad heeft, maar dan hadden ze natuurlijk ook het hele Alexander-de-Grote-verhaal kunnen vervangen door de frase “vierde eeuw voor Christus”. Tsja. Net als in het geval van I Profumi di Firenze heb ik niet de middelen om Diptyque’s claims te verifiëren of falsifiëren, maar ik vind het feit dat beide huizen zoeken naar gereflecteerde glorie en authenticiteit erg interessant. Een mede-blogger -historicus van beroep en als zodanig automatisch beter gekwalificeerd dan ik- die deze fascinatie deelt, heeft er uitgebreid over geschreven, en ik verwijs diegenen die meer willen weten over de toegevoegde waarde van de al dan niet verzonnen historie van bepaalde maisons dan ook gaarne naar zijn serie Making History, Faking History.)

Dat alles terzijde is er natuurlijk wel één en ander bekend over de geurgewoontes van onze voorzaten: alleen al via ons collectief cultureel geheugen zijn er zo een hoop historische geurcomponenten te verzinnen. Mirre en wierook - Mattheus 2:11, anyone? En ook zijn er online verschillende betrouwbaar uitziende recepten te vinden voor de inhoud van de in deel 1 genoemde middeleeuwse pomanderbollen - en inderdaad, opoponax komt daar in voor.

Om weer even terug te komen op Eau Lente: het is, zoals de meeste geuren van Diptyque, een redelijk lineaire geur nadat de topnotes (lees: de kruidnagels) met de noorderzon zijn vertrokken. Een voordeel als je van simplistische, enkele noot-geuren houdt, een nadeel als je van de wat complexere geuren bent. Voor wie geen fan van kruidnagel of lineaire geuren is, maar wel geïnteresseerd in een wat complexere, maar even droge* interpretatie van opoponax: probeer vooral eens Maître Parfumeur et Gantier Or des Indes te ruiken.

* “Droog” zoals die term ook in de wijnproeverij (excuses: vinologie) wordt gebruikt: het tegenovergestelde van zoet.

Diptyque wordt in Nederland verkocht bij Skins Cosmetics, Parfumerie Celeste en sommige vestigingen van Sissy Boy (correctie: Sissy Boy verkoopt alleen de bestsellers van Diptyque, en daar valt Eau Lente niet onder): 50ml EdT voor €60 en 100ml voor €80.