dinsdag 23 februari 2010

Blije bloesems

Ken je dat gevoel dat je krijgt bij ergerlijk perfecte mensen? Of bij een tot op de millimeter uitgedachte minimalistische Jan des Bouvrie-inrichting? Keurig aangeharkte gazonnetjes waarbij geen grasspriet het waagt buiten de lijntjes te groeien? Nee? Dan is het ongetwijfeld een kwestie van jaloezie van mijn kant. Desalniettemin zie ik met tevredenheid de spinazie tussen de tanden van het modepoppetje, en de spat tomatensaus in de blinkend schone keuken van geborsteld staal. Die imperfecties maken dat wat anders eng perfect en plastic was geweest nét wat menselijker – en ik moet dat ergens in herkennen om de schoonheid ervan in te kunnen zien.

En dat is precies de reden dat ik lange tijd op mijn stapeltje monsters van Ormonde Jayne heb gezeten; de geuren zijn stuk voor stuk mooi, intelligent, origineel, alom inzetbaar en zelfs de huisstijl van verpakking laat niets te wensen over. Oh, én de parfumeur annex oprichtster van het bedrijf, Linda Pilkington, komt in interviews naar voren als een zeer welwillend en sympathiek persoon. Wat wil je nog meer?

Gedreven door een gevalletje lente in de bol en een behoefte om nieuwe dingen uit te proberen heb ik dan toch mijn Discovery Set weer eens tevoorschijn gehaald en zie! Ze bevallen me veel beter nu ik er het spreekwoordelijke nachtje over geslapen heb.
In de stal van OJ-geuren zie ik een grofweg een stilistische scheiding tussen de zwoele oriëntaalse geuren aan de ene kant, en de onschuldige tropische bloesems aan de andere kant. Van nature neig ik meer naar de oriëntaalsen, dus uiteraard begin ik bij de blije bloesems.

Champaca ~ In mijn vorige testronde was dit de favoriet van het stel. Uit mijn aantekeningen: “Champaca is wat de witte bloemen-helft redt. Sprankelend zomers met citrus, bloesems en thee, maar met net genoeg bite om niet de zoveelste variatie op een roze-bestrikt thema te zijn: dit is een meisjes-meisjes parfum dat zelfs ik zou dragen!”
Inmiddels ben ik van mening veranderd: Champaca lijkt nu het meest een (geslaagde, dat wel) liefdesbaby van Kenzo Amour en Lancôme Miracle; het crèmige van kokende basmatirijst uit Amour gevolgd door de crowdpleasers van citrus en lichte bloesems uit Miracle. Absoluut draagbaar en verdiend populair, maar ik mis het grassprietje buiten het gazon.

Noten: neroli, roze peper, bamboe, champaca, fresia, basmati, mirre, groene thee, muskus.

Ta’if ~ Deze valt een beetje buiten mijn provisorische tweedeling van de OJ-geuren; Ta’if is een roos – geen tropische bloesem, en heeft bovendien een crèmige oriëntaalse basis, in tegenstelling tot het transparante hout-en-muskus van de anderen. Toch past Ta’if beter bij de “roze” geuren door hoe zoet en bloemig het is. De roos in Ta’if is vol, fruitig en wordt geflankeerd door saffraan (een klassieke combinatie: zo uit mijn hoofd weet ik dat ook L’Artisan Parfumeur Safran Troublant, Diptyque Opôné en People of the Labyrinths A Maze er gebruik van maken). Aanvankelijk scherp en groen, zwelt Ta’if binnen 15 à 30 minuten aan tot een romig bouquet van rozen, jasmijn en oranjebloesem. Aanrader als je van zoete geuren houdt.

Noten: roze peper, saffraan, dadel, rozenolie, fresia, oranjebloesemabsoluut, jasmijn, brem, amber.

Frangipani ~ Dit is mijn nieuwe favoriet van de tropische afdeling. Meer dan de anderen heeft Frangipani een vermoeden van imperfectie. Niet dat de constructie van de geur imperfect is, integendeel. De imperfectie zit hem er eerder in dat Frangipani een bloem voorstelt zoals wij die kennen; eentje die niet te scheiden valt van blad en aarde en water en vergankelijkheid – de andere bloesemgeuren van Ormonde Jayne lijken meer op de idee van bloemen; eeuwig, onaantastbaar, larger than life.
Frangipani begint op een iets bittere sinaasappelschil en direct daarop volgend een zweem van crèmige magnolia. Het hart ruikt als een goede bloemist of een broeikas: naar warme, natgestoven blaadjes en tropische bloemen. Ondanks de femme fatale-reputatie van tuberoos en jasmijn, blijven ze hier beheerst en transparant, en is het geheel niet zo suikerzoet als de andere bloesems van Ormonde Jayne.

Noten: lindebloesem, magnolia, limoenschil, witte frangipani, jasmijn, roos, tuberoos, waterlelie, pruim, groene orchidee, amber, muskus, cedar, Frans vanille-absoluut.

De overige twee "blije bloesems" van Ormonde Jayne, Osmanthus en Sampaquita, ben ik minder van gecharmeerd. Osmanthus is precies de geur van een wat oudere perziken-douchegel van de Body Shop, en hoewel Sampaquita goed begint, kan die mijn aandacht niet langer dan tien minuten vasthouden.


De parfums van Ormonde Jayne zijn in hun Online Boutique verkrijgbaar in EdP en extrait, voor resp. £68 of £180 per 50ml.

vrijdag 29 januari 2010

Van parfuminderen en andere neologismen

Beste lezer, ik moet je iets bekennen. Ik ben schuldig. Schuldig aan het schaamteloos bevorderen van parfumeerderen. Mijn enige excuus is dat ik me tot gisterenavond laat van geen kwaad bewust was, en ik vraag dan ook nederig vergiffenis aan al diegenen die ik onbedoeld misleid heb.

De openbaring kwam in de vorm van een gewaarwordingscampagne van Neutral over de gevaren van roekeloze blootstelling aan parfum. Ik citeer Alex de Jong: "Om mensen bewust te maken van het aantal geparfumeerde producten dat ze dagelijks gebruiken, starten we de campagne Parfuminderen. We willen laten zien dat het parfumgebruik soms best iets minder kan. Dat blijkt ook uit het onderzoek: Nederlanders hebben geen idee hoe vaak ze in aanraking met parfum komen." Wij ongeïnformeerde Nederlanders mogen ons gelukkig prijzen dat we mogen delen in de wijsheid van A. De Jong en consorten! Zonder hun leiderschap - neen, sterker nog: klokkenluiderschap - van verborgen agenda's vrij, zouden we ten onder gaan aan onze schadelijke onwetendheid en ons slaafse vertrouwen in producenten van verzorgingsproducten.

Maar wacht! Dat is nog niet alles! De campagne verleent ons het ultieme hulpmiddel om meer inzicht te krijgen in de mate van geparfumeerdheid waarin wij ons wentelen: een actiesite, met parfumteller™! Al bij de eerste zin die ik op de site las, wist ik dat deze campagne voor niemand anders dan mij bedoeld was; de woorden zagen tot in het diepst van mijn hart.



De pontificaal in het midden geplaatste uitnodiging om mijn "parfum-momenten" per dag te laten berekenen kon ik dan ook niet afslaan, en aldus begon mijn pad naar de geparfuminderde verlichting.
Ter educatie (en als boetedoening voor mijn transgressies) zal ik mijn resultaten met de wereld delen:
Je gebruikt 10.7 keer per dag parfum.
Dat is 3910.7 keer per jaar!


Nederlandse vrouwen gebruiken gemiddeld 14 keer per dag parfum

Niet parfumeren, maar parfuminderen - zeggen we bij Neutral. Omdat je een heel gevoelige huid hebt bijvoorbeeld. Misschien wil je niet allemaal geuren door elkaar gebruiken, of je vindt bij sommige producten zo'n parfum gewoon niet nodig. Er zijn redenen genoeg om te parfuminderen. Zeker als je net hebt ontdekt dat je zelf zomaar 10 tot 14 keer per dag een geparfumeerd product gebruikt. Deo, shampoo, creme, zeep, noem maar op. Dus eentje minder is misschien best een goed idee.
De schrik sloeg me om het hart, kan ik je vertellen. Zulke rekenfouten zouden op het internet niet motten maggen, tenslotte. Dat terzijde zijn er inderdaad éindeloos veel redenen om te parfuminderen: zo zijn er de niet nader gespecificeerde gevaren van parfumgebruik, de antwoorden van duizend respondenten in een door Neutral betaald onderzoek zoals weergegeven in een persbericht van Neutral, de suggestie dat parfum überhaupt geen plaats heeft in bepaalde producten, en uiteraard de naamloze dreiging van allergie.

Mij rest dan nu slechts om nogmaals mijn welgemeende excuses aan te bieden aan wie zich mede door mij of dit blog in geparfumeerd gevaar heeft begeven. En ik wil van de gelegenheid gebruik maken om bij voorbaat mijn diensten aan te bieden aan de organisatie die de gevaren van diwaterstofmonoxide aan het licht wenst te brengen. Neutral, hier ligt een taak voor jullie!



maandag 11 januari 2010

De schone lei


Ah, een nieuw jaar. Wat zeg ik? Een nieuw decennium. Na alle opwinding over top 10, 100 en 1000-lijsten, terugblikken, vooruitblikken en tegelijkertijd-blikken is de rust min of meer neergedaald en zijn we en masse weer tot de orde van de dag zijn overgegaan. Nu is het moment van het grote gebaar, van het einde aan slechte gewoontes en om de wereld met een frisse blik tegemoet te treden! Dat wil zeggen, totdat het enthousiasme gedempt wordt door het onvermijdelijke gevoel van lichte teleurstelling dat ons elke januari toch weer overvalt, als opnieuw blijkt dat er geen tastbaar verschil bestaat tussen 31 december en 1 januari.

Voor het echter zover is (om precies te zijn: komende maandag) mogen we ons nog verliezen in deze prettige delusie. En wat past er beter bij de fris geschrobde lei van het nieuwe jaar dan de beige trenchcoat van de parfumerie: witte muskus?
Over de ironie dat muskus (een geurolie van oorsprong gedestilleerd uit de anale klieren van het Siberisch muskushert) tegenwoordig synoniem is geworden met neutrale, zepige aroma’s, is al veel en grondig geschreven. Nu heeft de geur die wij 21e-eeuwers kennen als muskus ook bar weinig te maken met de rauwe, dierlijke geur van verwaarloosde apenkooi die het natuurlijke muskusdestillaat afgeeft, aangezien er al sinds jaar en dag met synthetische muskus-imitators gewerkt wordt, met poëtische (en gepatenteerde) namen als Galaxolide, Habanolide en Velvione. Desondanks bestáán ze nog wel, van die geuren die zich er niet voor schamen om hun spreekwoordelijke vuile was buiten te hangen – maar die bewaren we voor later. Een vers jaar, zo nieuw dat het cellofaantje er nog omheen zit, kan daar nog even niet aan beginnen.

The Body Shop White Musk
Als één van de eerste geuren die rondom opgeschoonde, synthetische muskus is geconstrueerd, kan ik White Musk niet overslaan. De huidige versie is licht poederig, diffuus, iets aan de zoete kant en bovenal bescheiden. Ik heb van horen zeggen dat White Musk vroegah (toen alles anders en beter was) spectaculairder was. Misschien is dat inderdaad zo - de huidige versie laat me koud.


Noten: musk, jasmijn, lelie, iris, roos, vanille, amber, patchouli, eikenmos, vetiver, perzik
Verkrijgbaar in EdT, EdP en olie.

Estée Lauder White Linen
Revolutionair ten tijde van zijn introductie vanwege het hoge percentage aan synthetische muskus (20% van de formule bestaat uit Galaxolide, de muskus die ook gebruikt werd om wasmiddel zijn typische geur te geven) in combinatie met aldehydes. Het resultaat is inderdaad overweldigend wasmiddelachtig, met het typische en overheersende synthetische waas van aldehydes eroverheen. Wat mij betreft licht gedateerd, maar liefhebbers van geuren als Chanel no. 5 zouden ook zeker White Linen een kans moeten geven.
Noten: aldehydes, citrus, perzik, jasmijn, roos, anjer, sering, cederhout, sandelhout, honing, benzoïne
Verkrijgbaar in EdT en EdP bij elke parfumerie
en veel online discounters.

Serge Lutens Clair de Musc
Oom Serge heeft één of twee atypische geuren in zijn line-up (dat wil zeggen: die niet de curry-en-honing-behandeling hebben ondergaan), waarvan Clair de Musc er één is. Naar Lutense maatstaven is dit een muurbloempje: licht zepige opening (denk Dove) die langzaamaan vergezeld wordt van een neutrale witte muskus met een hint van poederige iris. Alleen degene die er écht met zijn aandacht bij is zal de subtiele hint van dierlijke nestgeur opvallen, die het geheel net iets interessanter maakt. In één woord samengevat is Clair de Musc chic. Maar vergis je niet: ook deze bescheiden Lutens vergezelt je zonder problemen een hele dag, en blijft dagenlang op kleding te ruiken.
Noten: bergamot, neroli, plantaardige muskus, jasmijn, roos, poederige muskus, iris, sandelhout, ambrette
50ml/€79, verkrijgbaar bij Skins Cosmetics en bij een enkele Douglas.

Alyssa Ashley Musk
Gecamoufleerd door een intens saai flesje en veelal achter slot en grendel gehouden vind je bij je lokale Kruidvat met een beetje geluk Alyssa Ashley Musk. Als je de kauwgom kauwende kassadame ertoe kunt bewegen om een tester tevoorschijn te toveren, blijkt dat AA Musk eigenlijk zo verkeerd nog niet is. Sterker nog, ik zie een lichte overeenkomst met de véél duurdere Serge Clair de Musc: ook dit is een bijna wollige witte muskus met licht zepige vibes. Niet gek voor de prijs. Noten: bergamot, oranjebloesem, aldehydes, jasmijn, roos, ylang-ylang, iris, kruidnagel, eikenmos, tonkaboon, amber, muskus.
Verkrijgbaar in EdT en EdP bij de meeste drogisterijen en sommige parfumerieën.

Reminiscence Musc
Ah. Dit is wat Narciso Rodriguez had moeten zijn, als ik de heerser van het universum was. De NR wordt in de markt gezet als de ultieme floral-woody-musk*, maar ik heb de aantrekkingskracht er nooit van begrepen. Waar NR me blijft ergeren met zijn dissonante combinatie van muskus, bloemen en houtnoten, is Reminiscence Musc een naadloos geheel, comfortabel als een flanellen pyjama. Opent redelijk zoet en bloemig, maar na zo'n 30 minuten overheerst een poederige, vanille-achtige muskus. Mijn enige klacht: ook met behoorlijk sprayen blijft het een extreem subtiele geur en na drie uur is-ie foetsie. Het zou kunnen dat ik geurblind ben voor één of meerdere bestanddelen, dus vooral zelf proberen. Noten: Ylang-ylang, witte bloemen, amandel, benzoïne, amber, vanille, muskus
50ml/€45, verkrijgbaar bij de betere Douglas.

*De floral-woody-musk is een modern subgenre van de bloemige geurcategorie, met de originele Narciso Rodriguez for her als één van de meest succesvolle voorbeelden ervan. Zie ook Osmoz.