Ken je dat gevoel dat je krijgt bij ergerlijk perfecte mensen? Of bij een tot op de millimeter uitgedachte minimalistische Jan des Bouvrie-inrichting? Keurig aangeharkte gazonnetjes waarbij geen grasspriet het waagt buiten de lijntjes te groeien? Nee? Dan is het ongetwijfeld een kwestie van jaloezie van mijn kant. Desalniettemin zie ik met tevredenheid de spinazie tussen de tanden van het modepoppetje, en de spat tomatensaus in de blinkend schone keuken van geborsteld staal. Die imperfecties maken dat wat anders eng perfect en plastic was geweest nét wat menselijker – en ik moet dat ergens in herkennen om de schoonheid ervan in te kunnen zien. En dat is precies de reden dat ik lange tijd op mijn stapeltje monsters van Ormonde Jayne heb gezeten; de geuren zijn stuk voor stuk mooi, intelligent, origineel, alom inzetbaar en zelfs de huisstijl van verpakking laat niets te wensen over. Oh, én de parfumeur annex oprichtster van het bedrijf, Linda Pilkington, komt in interviews naar voren als een zeer welwillend en sympathiek persoon. Wat wil je nog meer?
Gedreven door een gevalletje lente in de bol en een behoefte om nieuwe dingen uit te proberen heb ik dan toch mijn Discovery Set weer eens tevoorschijn gehaald en zie! Ze bevallen me veel beter nu ik er het spreekwoordelijke nachtje over geslapen heb.
In de stal van OJ-geuren zie ik een grofweg een stilistische scheiding tussen de zwoele oriëntaalse geuren aan de ene kant, en de onschuldige tropische bloesems aan de andere kant. Van nature neig ik meer naar de oriëntaalsen, dus uiteraard begin ik bij de blije bloesems.
Inmiddels ben ik van mening veranderd: Champaca lijkt nu het meest een (geslaagde, dat wel) liefdesbaby van Kenzo Amour en Lancôme Miracle; het crèmige van kokende basmatirijst uit Amour gevolgd door de crowdpleasers van citrus en lichte bloesems uit Miracle. Absoluut draagbaar en verdiend populair, maar ik mis het grassprietje buiten het gazon.
Noten: neroli, roze peper, bamboe, champaca, fresia, basmati, mirre, groene thee, muskus.
Ta’if ~ Deze valt een beetje buiten mijn provisorische tweedeling van de OJ-geuren; Ta’if is een roos – geen tropische bloesem, en heeft bovendien een crèmige oriëntaalse basis, in tegenstelling tot het transparante hout-en-muskus van de anderen. Toch past Ta’if beter bij de “roze” geuren door hoe zoet en bloemig het is. De roos in Ta’if is vol, fruitig en wordt geflankeerd door saffraan (een klassieke combinatie: zo uit mijn hoofd weet ik dat ook L’Artisan Parfumeur Safran Troublant, Diptyque Opôné en People of the Labyrinths A Maze er gebruik van maken). Aanvankelijk scherp en groen, zwelt Ta’if binnen 15 à 30 minuten aan tot een romig bouquet van rozen, jasmijn en oranjebloesem. Aanrader als je van zoete geuren houdt.
Noten: roze peper, saffraan, dadel, rozenolie, fresia, oranjebloesemabsoluut, jasmijn, brem, amber.
Frangipani ~ Dit is mijn nieuwe favoriet van de tropische afdeling. Meer dan de anderen heeft Frangipani een vermoeden van imperfectie. Niet dat de constructie van de geur imperfect is, integendeel. De imperfectie zit hem er eerder in dat Frangipani een bloem voorstelt zoals wij die kennen; eentje die niet te scheiden valt van blad en aarde en water en vergankelijkheid – de andere bloesemgeuren van Ormonde Jayne lijken meer op de idee van bloemen; eeuwig, onaantastbaar, larger than life.
Frangipani begint op een iets bittere sinaasappelschil en direct daarop volgend een zweem van crèmige magnolia. Het hart ruikt als een goede bloemist of een broeikas: naar warme, natgestoven blaadjes en tropische bloemen. Ondanks de femme fatale-reputatie van tuberoos en jasmijn, blijven ze hier beheerst en transparant, en is het geheel niet zo suikerzoet als de andere bloesems van Ormonde Jayne.
Noten: lindebloesem, magnolia, limoenschil, witte frangipani, jasmijn, roos, tuberoos, waterlelie, pruim, groene orchidee, amber, muskus, cedar, Frans vanille-absoluut.
De overige twee "blije bloesems" van Ormonde Jayne, Osmanthus en Sampaquita, ben ik minder van gecharmeerd. Osmanthus is precies de geur van een wat oudere perziken-douchegel van de Body Shop, en hoewel Sampaquita goed begint, kan die mijn aandacht niet langer dan tien minuten vasthouden.
Posts
